عفونت‌های پوست و زخم از جمله مشکلات رایجی هستند که می‌توانند به دلایل مختلف ایجاد شوند. شناخت علائم عفونت زخم و روش های درمان سریع و مناسب بسیار مهم است. به همین دلیل در این مطلب از برند سیکالدرم قصد داریم به بررسی انواع عفونت‌های پوستی، علائم هشداردهنده عفونت زخم و روش‌های مختلف درمان و پیشگیری از آن‌ها بپردازیم.
عفونت زخم یا عفونت پوست چیست؟
عفونت زخم زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها وارد ناحیه‌ای از پوست که دچار آسیب شده (مثلا زخم، بریدگی یا سوختگی) شده و تکثیر می‌شوند. این عفونت‌ها می‌توانند باعث التهاب و عوارض جدی در بدن شوند. در صورت عدم درمان مناسب، عفونت می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن منتقل شود و مشکلات جدی‌تری ایجاد کند. عفونت‌های پوستی به چند دسته تقسیم می‌شوند:
- عفونت‌های سطحی: معمولا فقط لایه‌های بالایی پوست را درگیر می‌کنند.
- عفونت‌های عمیق: این نوع عفونت‌ها به لایه‌های عمیق‌تر پوست و حتی بافت‌های زیرین نفوذ می‌کنند.
- عفونت‌های سیستمیک: اگر عفونت کنترل نشود، ممکن است به جریان خون منتقل شود و به اندام‌های دیگر گسترش یابد.
چگونه عفونت پوست را تشخیص دهیم؟
تشخیص عفونت زخم و پوست می‌تواند از طریق مشاهده علائم و نشانه‌های مشخص صورت گیرد. به طور کلی، وجود هرگونه تغییر غیرعادی در ناحیه زخم یا پوست ممکن است نشانه‌ای از عفونت باشد. توجه به تغییرات زیر می‌تواند به تشخیص کمک کند:
- تغییر در ظاهر زخم یا پوست: هر گونه تغییر در رنگ، اندازه یا بوی زخم.
- درد بیشتر: اگر درد ناشی از زخم به جای کاهش یافتن، افزایش یابد.
- تورم: افزایش تورم یا سفت شدن ناحیه اطراف زخم.
- ترشح چرک: مشاهده چرک یا مایعات غیرعادی از زخم.
- تب و لرز: بروز تب می‌تواند نشانه‌ای از گسترش عفونت به بدن باشد.
علائم عفونت زخم و پوست چیست؟
عفونت‌های زخم و پوست می‌توانند با علائم متعدد عفونت همراه باشند. در ادامه، مهم‌ترین نشانه های عفونت پوست و زخم را بررسی می‌کنیم:
چرک
- ترشح چرک یا مایع زرد یا سبز از زخم می‌تواند نشان دهنده وجود عفونت باشد.
- چرک معمولا حاوی باکتری‌ها و سلول‌های مرده است که بدن سعی می‌کند آن‌ها را دفع کند.
جوش
- جوش‌های چرکی ممکن است در اطراف زخم ظاهر شوند.
- این جوش‌ها می‌توانند دردناک باشند و نشان دهنده التهاب و عفونت در پوست باشند.
دلمه نرم
- دلمه‌ای که روی زخم شکل می‌گیرد باید سخت باشد. اگر دلمه نرم یا چسبنده شود، احتمال وجود عفونت افزایش می‌یابد.
- دلمه نرم به راحتی از بین می‌رود و ناحیه زیرین زخم ممکن است باز شود و دوباره در معرض عفونت قرار بگیرد.
محل زخم گرم
- گرم شدن ناحیه زخم به دلیل افزایش جریان خون و التهاب ناشی از عفونت است.
- این گرما معمولا به لمس احساس می‌شود و همراه با قرمزی است.
قرمزی زخم
- قرمزی ناحیه زخم یا پوست یکی از شایع‌ترین علائم عفونت است.
- اگر قرمزی به جای کاهش، افزایش یابد و به نواحی اطراف زخم گسترش پیدا کند، احتمال عفونت بالاست.
بوی نامطبوع زخم
- بوی بد یا نامطبوع از زخم می‌تواند نشان دهنده عفونت باکتریایی باشد.
- این بو معمولا زمانی ایجاد می‌شود که باکتری‌ها شروع به تجزیه بافت زخم کرده‌اند.
درد بیشتر و مداوم
- دردی که با گذشت زمان کاهش نمی‌یابد یا شدیدتر می‌شود، نشانه هشداردهنده‌ای از عفونت است.
- به طور طبیعی، زخم‌ها در طول زمان کمتر دردناک می‌شوند، اما عفونت باعث تشدید درد می‌شود.
تورم بیشتر
- افزایش تورم در اطراف زخم می‌تواند به دلیل تجمع مایعات و پاسخ التهابی بدن به عفونت باشد.
- تورم معمولا با قرمزی و گرما همراه است.
استفراع و حالت تهوع
- ممکن است نشانه‌ای از عفونت سیستمیک باشد که در آن عفونت از زخم به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است.
- در چنین مواردی، نیاز به درمان فوری وجود دارد.
تب و لرز
- نشانه‌هایی از عفونت گسترده‌تر هستند. زمانی که بدن در حال مبارزه با عفونت است، ممکن است دمای بدن افزایش یابد.
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد و لرز شدید ممکن است نشان دهنده عفونت جدی باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
عوامل و علت عفونت زخم چیست؟
عفونت زخم زمانی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا انگل‌ها به پوست آسیب دیده نفوذ کرده و در آنجا تکثیر شوند. عوامل متعددی می‌توانند احتمال عفونت زخم را افزایش دهند:
- بیماری‌های زمینه‌ای: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند مبتلایان به دیابت یا بیماری‌های خودایمنی، بیشتر در معرض عفونت قرار دارند.
- محیط آلوده: زخم‌هایی که در محیط‌های آلوده و غیربهداشتی ایجاد می‌شوند، بیشتر در معرض خطر عفونت هستند.
- بهداشت نامناسب زخم: عدم پاکسازی و تعویض مرتب پانسمان زخم می‌تواند زمینه ساز عفونت شود.
- تماس با افراد یا سطوح آلوده: تماس زخم با میکروب‌ها یا بافت‌های آلوده می‌تواند منجر به عفونت شود.
- طولانی بودن مدت زمان التیام زخم: زخم‌هایی که به دلیل مشکلات گردش خون یا سایر عوامل دیرتر بهبود می‌یابند، بیشتر در معرض عفونت قرار دارند.
انواع عفونت پوست و زخم
عفونت‌های پوست و زخم به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام توسط نوع خاصی از میکروارگانیسم‌ها ایجاد می‌شوند. این تقسیم‌بندی شامل عفونت‌های قارچی، باکتریایی، ویروسی، و انگلی است. در ادامه به انواع عفونت پوستی و همین طور نشانه ها و علائم عفونت می‌پردازیم.
عفونت قارچی پوست
- عفونت قارچی به دلیل رشد بیش از حد قارچ‌ها در پوست ایجاد می‌شود.
- این نوع عفونت‌ها معمولا نواحی مرطوب و گرم پوست، مانند کشاله ران و زیر بغل را درگیر می‌کنند.
- علائم: خارش، قرمزی، و پوسته پوسته شدن.
- نمونه‌ها: پای ورزشکار، عفونت‌های قارچی کشاله ران (جک خارش).
عفونت باکتریایی پوست
- عفونت‌های باکتریایی پوست اغلب توسط باکتری‌های استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می‌شوند.
- این عفونت‌ها می‌توانند سطحی باشند یا به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ کنند.
- علائم: قرمزی، تورم، چرک، و ایجاد زخم‌های باز.
- نمونه‌ها: سلولیت، فورونکل، آبسه.
انواع عفونت ویروسی پوست
- عفونت‌های ویروسی ناشی از ویروس‌هایی مانند هرپس و پاپیلوماویروس هستند.
- این عفونت‌ها معمولا از طریق تماس مستقیم یا ترشحات بدن منتقل می‌شوند.
- علائم: تاول‌ها، جوش های کوچک و دردناک، و در مواردی تب و خارش. درمان انواع تاول سوختگی چیست؟
- نمونه‌ها: تبخال، زگیل های پوستی.
عفونت انگلی پوست
- عفونت‌های انگلی پوست توسط انگل‌هایی مانند کنه‌ها و شپش‌ها ایجاد می‌شود.
- این انگل‌ها از طریق تماس نزدیک با فرد آلوده یا سطوح آلوده منتقل می‌شوند.
- علائم: خارش شدید، قرمزی، التهاب، و خطوط کوچک پوستی.
- نمونه‌ها: گال (آکروز)، شپش سر.
عفونت بخیه زخم
این نوع عفونت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها وارد ناحیه می‌شوند و شروع به تکثیر می‌کنند. همان طور که در عکس بخیه عفونت کرده می‌بینید، این نوع عفونت‌ها می‌توانند قرمز، و متورم باشند و معمولا نیاز به مراقبت فوری دارند. راه های درمان و ترمیم جای بخیه.
علائم عفونت بخیه
- قرمزی و تورم اطراف بخیه
- درد شدید و بیشتر از حد معمول
- ترشح چرک یا مایع بدبو از ناحیه بخیه
- دلمه‌های نرم یا غیرطبیعی روی بخیه
- تب و خستگی عمومی
عفونت بخیه زایمان طبیعی
- عفونت بخیه بعد از زایمان طبیعی ممکن است به دلیل تماس باکتری‌ها با بخیه‌های ناحیه پرینه رخ دهد.
- علائم شامل قرمزی، ترشح چرک، و درد شدید در ناحیه بخیه هستند.
علائم عفونت بخیه سزارین
- زمانی رخ می‌دهد که محل جراحی آلوده شود.
- علائم این عفونت شامل قرمزی، تورم، و ترشح چرک از ناحیه بخیه است. در موارد شدید، ممکن است بخیه باز شود و زخم عمیق‌تر شود. معمولا از آنتی بیوتیک تزریقی برای عفونت زخم بخیه استفاده می‌شود.
عفونت زخم جراحی
این نوع عفونت یک عارضه شایع پس از جراحی است که معمولا توسط باکتری‌ها به ویژه استافیلوکوک ایجاد می‌شود. این نوع عفونت ممکن است سطحی باشد و فقط پوست را درگیر کند یا به لایه‌های عمیق‌تر مانند بافت‌های زیرپوستی و عضلات نفوذ کند. علائم این نوع عفونت را در عکس عفونت زخم جراحی دیدید.
علائم عفونت زخم جراحی چیست؟
- قرمزی و تورم در ناحیه جراحی.
- گرم شدن پوست در محل زخم.
- ترشح چرک یا مایع بدبو از زخم.
- درد شدید و بیشتر از حد طبیعی در ناحیه جراحی.
- تب و لرز که نشانه‌ای از عفونت سیستمیک است.
- باز شدن بخیه‌ها یا عدم التیام درست زخم.
پیشگیری از عفونت پوست
پیشگیری از عفونت‌های پوستی اهمیت زیادی دارد، زیرا جلوگیری از ورود و تکثیر میکروب‌ها می‌تواند از مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند. با رعایت بهداشت و توجه به نکات زیر می‌توان احتمال بروز عفونت‌های پوستی را به حداقل رساند:
پاکسازی زخم‌ها و خراش‌ها
- تمیز کردن زخم‌ها: هرگونه خراش، بریدگی یا زخم باید بلافاصله با آب و صابون شسته شود. درمان خراشیدگی پوست چیست؟
- استفاده از ضدعفونی کننده‌ها: پس از شستن زخم، استفاده از مواد ضدعفونی کننده می‌تواند از ورود میکروب‌ها به محل زخم جلوگیری کند.
رعایت بهداشت شخصی
- شست و شوی منظم دست‌ها: شستن دست‌ها با آب و صابون به طور منظم می‌تواند از انتقال باکتری‌ها و ویروس‌ها به پوست جلوگیری کند.
- استفاده از ضدعفونی کننده‌ها: در مواقعی که دسترسی به آب و صابون ندارید، می‌توانید از ژل‌های ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.
حفظ رطوبت پوست
- مرطوب نگه‌داشتن پوست: خشکی پوست می‌تواند ترک‌هایی ایجاد کند که ورود باکتری‌ها را تسهیل می‌کند. استفاده از مرطوب کننده‌ها به حفظ رطوبت طبیعی پوست کمک می‌کند.
پوشیدن لباس‌های تمیز و خشک
- تعویض منظم لباس‌ها: لباس‌های تمیز و خشک از تجمع باکتری‌ها و قارچ‌ها جلوگیری می‌کنند.
- پوشیدن لباس‌های مناسب: لباس‌هایی که به پوست اجازه تنفس می‌دهند و از اصطکاک زیاد با پوست جلوگیری می‌کنند، خطر ایجاد زخم‌های سطحی و عفونت را کاهش می‌دهند.
جلوگیری از تماس با افراد یا سطوح آلوده
- اجتناب از تماس با افراد مبتلا: تماس نزدیک با افراد مبتلا به عفونت‌های پوستی، مانند گال یا قارچ های پوستی، خطر انتقال عفونت را افزایش می‌دهد.
- استفاده از حوله و وسایل شخصی: برای جلوگیری از انتقال عفونت‌ها، از استفاده مشترک از حوله، لباس یا وسایل بهداشتی پرهیز کنید.
درمان عفونت زخم
درمان عفونت زخم به نوع و شدت عفونت بستگی دارد. به طور کلی، عفونت های پوست نیاز به تشخیص دقیق دارند تا روش های درمان عفونت به درستی انتخاب شوند. روش‌های درمان شامل مراقبت های خانگی و درمان های پزشکی هستند.
تمیز کردن زخم: زخم باید بلافاصله با آب تمیز و صابون ملایم شسته شود تا هرگونه میکروب، خاک، یا مواد زائد از روی آن برداشته شود. پس از شست و شوی زخم، استفاده از محلول‌های ضدعفونی کننده مانند بتادین یا پراکسید هیدروژن می‌تواند به جلوگیری از رشد باکتری‌ها کمک کند.
استفاده از پمادهای موضعی: پمادهای حاوی مواد آنتی بیوتیک مانند نئومایسین یا پلی میکسین می‌توانند به درمان عفونت‌های سطحی زخم کمک کنند. این پمادها رشد باکتری‌ها را مهار کرده و به بهبود سریع‌تر زخم کمک می‌کنند. در صورتی که عفونت دچار قارچ پوستی باشد، استفاده از پمادهای ضد قارچ موضعی ضروری است.
استفاده از آنتی بیوتیک‌ها: در موارد عفونت‌های شدید یا گسترده، آنتی بیوتیک‌های خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شوند. این داروها به صورت سیستمیک عمل می‌کنند و میکروب‌ها را در تمام بدن از بین می‌برند.
تخلیه عفونت (آبسه): اگر زخم به شکل آبسه درآمده باشد (چرک تجمع کرده باشد)، پزشک ممکن است با یک برش کوچک، چرک را تخلیه کند. این کار فشار را کاهش داده و فرآیند بهبودی را تسریع می‌کند. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به قرار دادن لوله‌ای به نام درن در زخم باشد تا چرک‌ها به طور کامل تخلیه شوند.
تقویت سیستم ایمنی: مصرف مواد مغذی کافی، به ویژه ویتامین‌های C و A و پروتئین‌ها، می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی و تسریع در روند بهبودی کمک کند. استراحت مناسب باعث تقویت سیستم ایمنی و افزایش توانایی بدن در مبارزه با عفونت‌ها می‌شود.
پماد برای عفونت زخم و عفونت پوستی
پمادها برای درمان عفونت‌های زخم و پوستی به طور موضعی عمل می‌کنند. این پمادها حاوی مواد ضد باکتری، ضد قارچ یا ضد ویروس هستند که مستقیما به ناحیه آلوده اعمال می‌شوند. عملکرد پماد برای زخم شامل موارد زیر است:
- کاهش رشد میکروارگانیسم‌ها: جلوگیری از تکثیر باکتری‌ها یا قارچ‌ها در محل زخم.
- تسریع بهبودی زخم: پمادهای ضدعفونی کننده می‌توانند روند التیام زخم را تسریع کنند. زخم تروما چیست؟
- کاهش التهاب: پمادها باعث کاهش قرمزی و تورم ناحیه آلوده می‌شوند.
قرص برای عفونت پوست صورت
قرص‌های آنتی بیوتیک برای درمان عفونت‌های پوستی صورت به صورت سیستمیک عمل می‌کنند. این قرص‌ها وارد جریان خون شده و به مناطق آلوده در بدن می‌رسند. روش کار:
- جلوگیری از رشد باکتری‌ها: قرص‌های آنتی بیوتیک رشد و تکثیر باکتری‌ها را متوقف می‌کنند.
- از بین بردن عفونت‌های زیر پوستی: قرص‌ها به لایه‌های عمیق‌تر پوست دسترسی دارند و عفونت‌های زیر پوستی را درمان می‌کنند.
- کاهش التهاب و درد: این داروها التهاب را کاهش داده و علائم ناشی از عفونت مانند درد و تورم را بهبود می‌بخشند.
امپول عفونت پوستی
آمپول‌های ضدعفونی برای عفونت‌های شدید پوستی تجویز می‌شوند. این داروها از طریق تزریق وارد جریان خون می‌شوند و عملکرد بسیار سریعی دارند. آن‌ها در موارد عفونت‌های جدی که نیاز به مداخله فوری دارند، استفاده می‌شوند.
- سرعت جذب بالا: آمپول‌ها فورا وارد جریان خون می‌شوند و اثرات سریع‌تری نسبت به قرص‌ها دارند.
- کنترل عفونت‌های شدید: این داروها برای مبارزه با عفونت‌هایی که قرص‌ها به تنهایی قادر به کنترل آن‌ها نیستند، استفاده می‌شوند.
- کاهش التهاب و درد فوری: آمپول‌ها می‌توانند به سرعت التهاب و علائم حاد عفونت را کاهش دهند.
کشیدن عفونت از زیر پوست
روش‌های کشیدن عفونت از زیر پوست برای تخلیه آبسه‌ها و عفونت‌های زیر پوستی انجام می‌شود. این روش شامل:
- تخلیه چرک: پزشک با استفاده از سرنگ یا برش کوچک، چرک و مایعات آلوده را از ناحیه زیر پوست خارج می‌کند.
- کاهش فشار و التهاب: با تخلیه عفونت، فشار و درد کاهش می‌یابد.
- پیشگیری از گسترش عفونت: تخلیه مایعات چرکی کمک می‌کند تا عفونت به بافت‌های دیگر بدن سرایت نکند.
آنتی بیوتیک قوی برای عفونت پوستی
آنتی بیوتیک برای عفونت بخیه و همین طور دیگر عفونت‌های شدید پوستی تجویز می‌شوند. این داروها با از بین بردن باکتری‌های مقاوم عمل می‌کنند.
- مؤثر در برابر باکتری‌های مقاوم: آنتی بیوتیک‌های قوی برای درمان باکتری‌های مقاوم که به داروهای ضعیف‌تر پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شوند.
- درمان سریع‌تر: این داروها با سرعت بالاتری عفونت را کنترل و درمان می‌کنند.
- استفاده در عفونت‌های عمیق‌تر: برای درمان عفونت‌هایی که به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ کرده‌اند.
انتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت زخم
آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت زخم‌ها استفاده می‌شوند. این داروها به پیشگیری از تکثیر باکتری‌ها در ناحیه زخم کمک می‌کنند. عملکرد آنتی بیوتیک برای عفونت زخم دست شامل موارد زیر است:
- پیشگیری از تکثیر باکتری‌ها: این داروها با از بین بردن باکتری‌ها، از گسترش عفونت جلوگیری می‌کنند.
- کاهش احتمال عفونت: در موارد زخم‌های بزرگ یا جراحی‌ها، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها می‌تواند از عفونت پیشگیری کند.
- تسریع بهبودی: با جلوگیری از عفونت، بهبودی زخم تسریع می‌شود.
بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت بخیه چیست؟
بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت بخیه به شدت و نوع عفونت بستگی دارد. معمولا آنتی بیوتیک‌هایی که به طور خاص برای باکتری‌های شایع در عفونت‌های بخیه مؤثر هستند، تجویز می‌شوند. این داروها می‌توانند شامل:
- آنتی بیوتیک‌های وسیع‌الطیف: برای مبارزه با چندین نوع باکتری.
- داروهای تخصصی‌تر: برای عفونت‌هایی که توسط باکتری‌های خاص ایجاد شده‌اند.
سفالکسین برای عفونت بخیه
سفالکسین یکی از آنتی بیوتیک‌های پرکاربرد برای درمان عفونت بخیه است. این دارو با از بین بردن باکتری‌های شایع در عفونت‌های پوستی و بخیه عمل می‌کند. عملکرد:
- جلوگیری از تکثیر باکتری‌ها: سفالکسین با جلوگیری از تشکیل دیواره سلولی باکتری‌ها، آن‌ها را نابود می‌کند.
- تسکین درد و التهاب: با کنترل عفونت، علائم درد و التهاب کاهش می‌یابند.
- استفاده در موارد عفونت‌های خفیف تا متوسط: سفالکسین معمولا برای عفونت‌های خفیف و متوسط تجویز می‌شود.
برای عفونت بخیه زخم چی بخوریم
تغذیه مناسب می‌تواند به بهبود سریع‌تر زخم‌ها و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند، به ویژه در مواردی که عفونت بخیه وجود دارد. برخی مواد غذایی و ترکیبات می‌توانند به بدن در مقابله با عفونت‌ها کمک کنند:
- پروتئین‌ها: مصرف منابع غنی از پروتئین مانند مرغ، تخم مرغ، ماهی، گوشت قرمز و حبوبات به بازسازی بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کند.
- ویتامین C: این ویتامین نقش مهمی در تولید کلاژن دارد که برای ترمیم زخم ضروری است. مرکبات، کیوی، توت فرنگی و فلفل دلمه‌ای منابع خوبی از ویتامین C هستند.
- ویتامین A: ویتامین A به تقویت سیستم ایمنی و تسریع بهبود زخم کمک می‌کند. مصرف سبزیجات نارنجی رنگ مانند هویج، کدو تنبل و سیب زمینی شیرین توصیه می‌شود.
- روی (زینک): این ماده معدنی به بهبود زخم و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند. مواد غذایی مانند گوشت قرمز، ماهی، تخمه کدو و غلات سبوس دار منابع خوبی از زینک هستند.
- آب و مایعات کافی: نوشیدن آب کافی برای جلوگیری از کم آبی و حفظ رطوبت پوست بسیار مهم است، زیرا بدن برای بهبود زخم‌ها نیاز به هیدراته ماندن دارد.
درمان خانگی عفونت زخم و عفونت پوستی
درمان های خانگی می‌توانند در مراحل اولیه عفونت‌های سطحی زخم و پوستی مؤثر باشند. برخی از روش های طبیعی شامل:
- شست و شوی زخم با آب نمک: آب نمک به طور طبیعی ضدعفونی کننده است و می‌تواند به کاهش التهاب و پاکسازی زخم کمک کند.
- استفاده از عسل طبیعی: عسل دارای خواص ضدباکتری و ضدالتهابی است و به ترمیم سریع‌تر زخم کمک می‌کند. لایه نازکی از عسل را روی زخم بمالید و با پانسمان بپوشانید.
- استفاده از روغن درخت چای: روغن درخت چای دارای خواص ضدباکتری، ضدقارچ و ضدالتهابی است که می‌تواند به درمان عفونت‌های پوستی کمک کند.
- استفاده از سرکه سیب: سرکه سیب می‌تواند به کاهش التهاب و جلوگیری از رشد باکتری‌ها کمک کند. استفاده موضعی یا شست و شوی زخم با محلول سرکه سیب رقیق شده می‌تواند مؤثر باشد.
پوست انار برای عفونت
پوست انار دارای خواص ضدباکتری و ضدعفونی کننده است که می‌تواند به درمان عفونت‌های پوستی و زخم‌ها کمک کند. می‌توانید ۹ فایده شگفت انگیز انار را در این مقاله مجله هلث لاین مطالعه کنید. روش استفاده از پوست انار برای عفونت به شکل زیر است:
- تهیه پودر پوست انار: پوست انار را خشک کرده و سپس آن را آسیاب کنید تا به شکل پودر درآید.
- مخلوط با آب یا روغن زیتون: پودر پوست انار را با آب یا روغن زیتون ترکیب کنید و آن را به شکل خمیری درآورید.
- استفاده موضعی: این خمیر را به صورت مستقیم روی زخم یا ناحیه آلوده بمالید و اجازه دهید خشک شود. سپس با آب ولرم بشویید.
- پوست انار به دلیل خواص ضدعفونی کننده و آنتی اکسیدانی خود می‌تواند به بهبود زخم‌ها کمک کند و التهاب را کاهش دهد.
درمان عفونت زخم پا با عسل
عسل طبیعی یکی از بهترین درمان های خانگی برای عفونت زخم، به ویژه زخم‌های پا است. خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی عسل می‌تواند به تسریع فرآیند بهبود کمک کند. روش استفاده از عسل برای درمان زخم عفونت کرده:
- تمیز کردن زخم: ابتدا زخم را با آب و صابون به آرامی تمیز کنید.
- استفاده از عسل: لایه‌ای نازک از عسل طبیعی و خام را مستقیما روی زخم بمالید.
- پانسمان زخم: زخم را با یک پانسمان استریل بپوشانید. پانسمان را هر روز تعویض کنید و مجددا از عسل استفاده کنید.
- عسل با ایجاد محیطی مرطوب و ضدعفونی کننده به کاهش رشد باکتری‌ها و تسریع بهبود زخم کمک می‌کند.
درمان گیاهی عفونت زیر پوستی
برای درمان عفونت‌های زیر پوستی، برخی گیاهان دارای خواص ضد باکتری، ضد قارچ و ضد التهابی هستند که می‌توانند به تسکین و بهبود عفونت کمک کنند:
- آلوئه ورا: ژل آلوئه ورا دارای خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی است که می‌تواند به تسریع بهبود عفونت‌های زیر پوستی کمک کند.
- روغن نارگیل: روغن نارگیل دارای خواص ضد باکتری و مرطوب کننده است و می‌تواند به درمان عفونت‌های پوستی کمک کند.
- روغن درخت چای: استفاده از روغن درخت چای به دلیل خواص ضدباکتری و ضد التهابی‌اش، در درمان عفونت‌های زیر پوستی مؤثر است.
- برگ زیتون: عصاره برگ زیتون دارای خواص ضد باکتری و ضد قارچ است و می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود عفونت‌های زیر پوستی کمک کند.
درمان زخم عفونت کرده طب سنتی
در طب سنتی، روش‌های مختلفی برای درمان زخم‌های عفونت کرده وجود دارد که بیشتر بر استفاده از گیاهان دارویی و مواد طبیعی متمرکز است. اگر به دنبال روش‌های خانگی و سنتی هستید می‌توانید مقاله ۱۰ درمان خانگی جای زخم و اسکار را مطالعه کنید. روش های طب سنتی درمان عفونت زخم شامل موارد زیر است:
- استفاده از روغن سیاه دانه: روغن سیاه دانه دارای خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی است و می‌تواند به درمان زخم‌های عفونی کمک کند. چند قطره از روغن را روی زخم بمالید و آن را با پانسمان بپوشانید.
- ترکیب عسل و زردچوبه: زردچوبه دارای خواص ضدباکتری و ضدالتهابی است. مخلوطی از عسل و زردچوبه را روی زخم عفونت کرده قرار دهید و آن را با پارچه‌ای تمیز بپوشانید.
- استفاده از مرهم گیاه گزنه: گیاه گزنه به دلیل خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی‌اش، به بهبود زخم‌های عفونی کمک می‌کند. مرهم گزنه را می‌توان به صورت موضعی روی زخم‌ها استفاده کرد.
- نکته: این درمان‌های گیاهی و سنتی به دلیل خواص طبیعی خود می‌توانند به بهبود عفونت‌ها و تسریع روند ترمیم زخم کمک کنند. با این حال، در موارد شدیدتر یا در صورت عدم بهبود، مراجعه به پزشک ضروری است.
چه زمانی برای درمان عفونت زخم باید به پزشک مراجعه کرد؟
در برخی موارد، عفونت‌های زخم به درمان های خانگی پاسخ نمی‌دهند یا وضعیت زخم وخیم‌تر می‌شود. در چنین شرایطی، مراجعه به پزشک ضروری است. برخی از نشانه‌ها و علائم که نشان می‌دهند زمان مراجعه به پزشک فرا رسیده، عبارت است از:
- افزایش درد: اگر درد زخم به مرور زمان بدتر شود یا مداوم و شدید باشد، این نشان دهنده عفونت جدی‌تر است.
- افزایش تورم و التهاب: تورم یا التهاب اطراف زخم که با گذشت زمان کاهش نیابد یا گسترش یابد، می‌تواند نشان دهنده عفونت باشد.
- بوی نامطبوع از زخم: زخم‌هایی که بوی بدی تولید می‌کنند، معمولا عفونی شده‌اند و نیاز به بررسی دقیق‌تر دارند.
- تولید چرک زیاد: اگر زخم چرک زیادی تولید کند، به ویژه چرک زرد یا سبز رنگ، این نشانه‌ای از عفونت باکتریایی جدی است.
- قرمزی گسترده: اگر ناحیه قرمزی اطراف زخم گسترش یابد یا به مرور زمان بیشتر شود، احتمال دارد که عفونت به سایر بافت‌ها سرایت کرده باشد.
- گرمای غیرطبیعی: گرمای شدید در ناحیه زخم که همراه با علائم دیگر باشد، ممکن است نشانه عفونت باشد.
- تب و لرز: بروز تب (دمای بدن بالاتر از ۳۸ درجه سانتی گراد) یا لرز به ویژه همراه با سایر علائم عفونت نشان می‌دهد که بدن در حال مقابله با عفونت است و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
عوارض عدم درمان عفونت زخم
- گسترش عفونت به بافت‌های عمقی: در صورتی که عفونت به لایه‌های عمقی‌تر پوست یا عضلات سرایت کند (سلولیت یا فاشئیت نکروزان).
- ورود عفونت به جریان خون: اگر عفونت به خون سرایت کند، می‌تواند منجر به عفونت خونی یا سپسیس شود که بسیار خطرناک و حتی کشنده است.
- آبسه: در برخی موارد عفونت‌های درمان نشده منجر به ایجاد آبسه می‌شوند که به تخلیه نیاز دارد.
