تصور کنید در حال انجام کارهای روزمره‌تان هستید و ناگهان پوست بخشی از بدنتان دچار خراش یا پارگی می‌شود. این اتفاق شاید ساده به‌نظر برسد، اما گاهی اوقات می‌تواند به زخمی دردناک و پرخطر تبدیل شود؛ به‌ویژه اگر به درستی مراقبت نشود.
پاره شدن پوست ممکن است دلایل گوناگونی داشته باشد؛ از ضربه‌های کوچک گرفته تا خشکی شدید یا حتی بالا رفتن سن. اما آیا همه پارگی‌های پوستی یکسان‌اند؟ چطور باید تفاوت آن‌ها را شناخت؟ و مهم‌تر از همه، چه روشی برای درمان پارگی پوست موثرتر است؟ در این مقاله از برند تخصصی سیکالدرم به این سؤالات پاسخ می‌دهیم و راهنمایی علمی اما ساده برای مراقبت از پوست آسیب دیده ارائه می‌کنیم.
پارگی پوست چیست؟
پارگی پوست زمانی رخ می‌دهد که لایه‌های سطحی یا حتی عمقی پوست بر اثر عوامل مختلف از یکدیگر جدا شده و شکاف یا بریدگی ایجاد شود. این اتفاق ممکن است در اثر ضربه، کشیدگی بیش از حد، افتادن یا حتی خشکی بیش از حد پوست ایجاد شود.
اگرچه اغلب پارگی‌ها سطحی‌اند و خود به خود ترمیم می‌شوند، اما برخی از آن‌ها نیاز به درمان دقیق دارند، به‌خصوص اگر به شکل زخم عمیق یا مزمن در بیایند. آگاهی از نوع پارگی، میزان عمق آن و مراقبت مناسب در کاهش عوارض بسیار مؤثر است.
نکات کلیدی در تشخیص و برخورد با پارگی پوست:
- پوست پاره ممکن است شامل یک خراش کوچک تا شکاف عمیق باشد.
- شدت پاره شدن پوست معمولا بستگی به سن، نوع پوست و شرایط ایجاد حادثه دارد.
- در سالمندان یا افراد با پوست نازک، پارگی‌ها رایج‌تر و بهبود آن‌ها دشوارتر است.
- پارگی زخم معمولا اگر عمیق باشد، نیازمند پانسمان خاص یا مراجعه به پزشک است.
- شناسایی نوع پارگی به انتخاب روش صحیح درمان زخم کمک می‌کند.
انواع پارگی پوست
پزشکان و پرستاران معمولا پارگی‌های پوستی را به سه نوع اصلی تقسیم می‌کنند که بر اساس شدت، ظاهر و میزان آسیب دیدگی لایه‌های پوستی مشخص می‌شود. این دسته‌بندی به درک بهتر آسیب و انتخاب بهترین روش درمان کمک زیادی می‌کند.
پارگی نوع ۱
در این نوع، لبه‌های پوست هنوز سالم و به هم نزدیک هستند. با مراقبت ساده می‌توان از عفونت جلوگیری کرد و سرعت بهبود را افزایش داد.
- پوست پاره‌شده معمولا سطحی است و به‌راحتی روی هم قرار می‌گیرد.
- بیشتر در افرادی با پوست نازک یا سالمندان دیده می‌شود.
- محل پارگی معمولا بدون خونریزی زیاد است.
- با پانسمان ساده و خشک، اغلب به خوبی بهبود می‌یابد.
- احتمال باقی ماندن جای زخم بسیار کم است.
پارگی نوع ۲
در این نوع پارگی، پوست کمی از جای خود بلند شده و ممکن است بخشی از آن قابل بازگشت نباشد. خطر عفونت بیشتر است و نیاز به مراقبت دقیق‌تری دارد.
- لبه‌های پوست از هم فاصله دارند و روی هم قرار نمی‌گیرند.
- ممکن است قسمتی از پوست جدا شده باشد ولی همچنان به بدن متصل باشد.
- خونریزی در این نوع بیشتر از نوع ۱ است.
- برای درمان ممکن است نیاز به استفاده از پماد و پانسمان ضد‌عفونی کننده باشد.
- درمان پارگی پوست نوع ۲ باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود.
پارگی نوع ۳
شدیدترین نوع پارگی است که در آن بخشی از پوست کاملا جدا شده یا آسیب دیده است. این نوع اغلب نیازمند درمان تخصصی است.
- پوست پاره شده کاملا از جای خود جدا شده است یا بخش زیادی از آن آسیب دیده است.
- خطر عفونت و خونریزی زیاد است.
- نیاز به تمیز کردن، مراقبت ویژه و گاهی حتی بخیه وجود دارد.
- در افراد دیابتی یا دارای بیماری‌های پوستی، این نوع بسیار خطرناک است.
- پارگی زخم در این حالت باید توسط پزشک ارزیابی و درمان شود.
علت پاره شدن پوست چیست؟
پاره شدن پوست ممکن است در نگاه اول اتفاقی ساده به‌نظر برسد، اما دلایل متعددی دارد که گاهی نشان دهنده وضعیت کلی سلامت پوست است. پوست انسان، به‌عنوان یک سد دفاعی، در برابر فشار، کشیدگی و ضربه مقاومت می‌کند، اما در برخی شرایط این مقاومت کاهش می‌یابد و منجر به پارگی پوست می‌شود.
درک علت پاره شدن پوست، گام اول در پیشگیری و درمان درست آن است.
دلایل رایج پاره شدن پوست:
- خشکی شدید و کاهش رطوبت طبیعی پوست به‌ویژه در زمستان یا با افزایش سن
- استفاده زیاد از شوینده‌های قوی یا مواد شیمیایی آسیب‌زا
- ضربه‌های ناگهانی، افتادن یا کشیدگی شدید پوست
- بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، اگزما یا کم‌خونی که پوست را ضعیف می‌کنند
- مصرف داروهایی مثل کورتون یا رقیق‌کننده‌های خون که پوست را نازک و آسیب‌پذیر می‌کنند
عوامل خطر پارگی پوست
برخی عوامل وجود دارند که احتمال پاره شدن پوست را بیشتر می‌کنند. شناخت این عوامل می‌تواند به پیشگیری بهتر کمک کند و مراقبت از پوست را هدفمندتر کند. اگرچه همه افراد ممکن است دچار پارگی زخم شوند، اما در برخی شرایط این خطر بیشتر است.
مهم‌ترین عوامل خطر برای پارگی پوست:
- افزایش سن و نازک شدن طبیعی پوست در سالمندان
- خشکی پوست یا کاهش تولید چربی‌های محافظ طبیعی
- استفاده بلندمدت از داروهای کورتونی یا ضدالتهاب
- فعالیت‌های بدنی سنگین یا برخورد با اشیاء تیز و زبر
- بیماری‌هایی که منجر به کاهش اکسیژن رسانی یا ضعف سیستم ایمنی می‌شوند
علائم عفونت پوست پاره شده
گاهی اوقات، درمان پارگی پوست با مشکل روبه‌رو می‌شود، چون ناحیه آسیب دیده دچار عفونت می‌شود. اگر پوست پاره شده به‌درستی مراقبت نشود، ورود میکروب‌ها به داخل زخم ممکن است روند بهبود را مختل کرده و حتی عوارض جدی‌تری ایجاد کند.
بیشتر بخوانید: ۱۰ تا از بهترین ضد عفونی کننده برای زخم های باز چیست؟
نشانه‌های شایع عفونت در پارگی زخم:
- قرمزی پوست، گرمی و تورم اطراف پوست پاره شده
- ترشح چرک، بوی بد یا تغییر رنگ مایع زخم
- افزایش درد یا سوزش در محل زخم
- تب یا احساس عمومی ناخوشی
- دیر خوب شدن یا بدتر شدن زخم به‌مرور زمان
چه افرادی در معرض خطر پارگی پوست هستند؟
برخی افراد به دلایل فیزیکی، پزشکی یا محیطی بیشتر از دیگران مستعد پاره شدن پوست هستند. در این افراد، مراقبت پیشگیرانه و رعایت توصیه‌های بهداشتی نقش کلیدی در جلوگیری از آسیب دارد.
اگر جزو این گروه‌ها هستید، توجه بیشتر به سلامت پوستتان می‌تواند از بروز پارگی و عوارض آن جلوگیری کند.
گروه‌هایی که در معرض خطر بیشتر قرار دارند:
- سالمندان به دلیل کاهش الاستیسیته و نازکی پوست
- بیماران دیابتی یا دارای گردش خون ضعیف
- افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون یا کورتون مصرف می‌کنند
- کسانی که پوست خشک یا حساس دارند
- ورزشکاران یا افرادی با فعالیت بدنی زیاد که در معرض خراش یا کشیدگی پوست هستند
موارد احتیاط پاره شدن پوست
زمانی که پوست پاره می‌شود، اگر اقدامات احتیاطی مناسبی انجام نشود، ممکن است زخم عمیق‌تر شود، عفونت کند یا دیرتر بهبود یابد. مراقبت صحیح از محل زخم و پرهیز از برخی رفتارهای آسیب‌زا می‌تواند روند درمان پارگی پوست را سرعت ببخشد و از عوارض جلوگیری کند.
اگر پوست پاره شد، نکات زیر را جدی بگیرید:
- از تماس مستقیم زخم با آب آلوده یا مواد شوینده خودداری کنید.
- ناحیه زخم را با گاز استریل یا پانسمان تمیز بپوشانید.
- از خاراندن یا کندن پوست اطراف زخم پرهیز کنید.
- در صورت وجود خونریزی مداوم یا درد زیاد، به پزشک مراجعه کنید.
- پوست پاره شده را روزانه بررسی کنید تا علائم عفونت زود تشخیص داده شود.
تفاوت پارگی پوست (Skin Tears) با Laceration چیست؟
در ظاهر ممکن است پارگی پوست (Skin Tear) و بریدگی یا Laceration مشابه به‌نظر برسند، اما این دو از نظر نوع آسیب، عمق و نحوه درمان با هم تفاوت دارند. شناخت تفاوت این دو به شما کمک می‌کند تا بهترین روش مراقبت را انتخاب کنید.
مقایسه کلیدی بین Skin Tear و Laceration:
- پارگی پوست اغلب در افراد مسن یا با پوست نازک رخ می‌دهد، در حالی که Laceration معمولا بر اثر اجسام تیز ایجاد می‌شود.
- در Skin Tear پوست ممکن است هنوز به بدن متصل باشد، ولی در Laceration پوست کاملا شکافته می‌شود.
- پارگی پوست سطحی‌تر است ولی Laceration معمولا به لایه‌های عمقی‌تر پوست نفوذ می‌کند.
- خونریزی در بریدگی‌ها شدیدتر است و گاهی نیاز به بخیه دارد.
- درمان پارگی پوست نسبت به Laceration محافظه‌کارانه‌تر و با هدف حفظ بافت باقی‌مانده انجام می‌شود.
پیشگیری از پاره شدن پوست
پیشگیری از پاره شدن پوست، به‌ویژه در افراد مستعد، نقش مهمی در سلامت و کیفیت زندگی دارد. اگر پوست شما خشک، نازک یا حساس است، با رعایت چند نکته ساده می‌توانید احتمال پارگی پوست را تا حد زیادی کاهش دهید. در ادامه، راهکارهای کاربردی و موثر برای پیشگیری از پاره شدن پوست را مرور می‌کنیم.
مرطوب نگه داشتن پوست
خشکی یکی از دلایل اصلی پوست پاره و شکننده شدن آن است. استفاده منظم از مرطوب‌کننده‌ها باعث حفظ انعطاف و نرمی پوست شده و از ایجاد ترک و پارگی جلوگیری می‌کند. این روش به‌ویژه در فصل‌های سرد یا برای سالمندان بسیار مؤثر است.
نکات کلیدی برای مرطوب نگه داشتن پوست:
- بعد از حمام، زمانی که پوست هنوز کمی مرطوب است، از کرم مرطوب کننده استفاده کنید.
- از کرم‌های ترمیمی با ترکیبات محافظ مثل سرامید، گلیسیرین یا شی باتر استفاده کنید.
- در فصل زمستان، رطوبت ساز خانگی در اتاق خواب استفاده کنید.
- نواحی خشک مثل ساق پا، آرنج و پشت دست را روزانه دو بار مرطوب کنید.
- از صابون‌ها و شوینده‌های قوی که چربی طبیعی پوست را از بین می‌برند، پرهیز کنید.
ایجاد محیط امن
یکی از ساده‌ترین و مؤثرترین راه‌های پیشگیری از پاره شدن پوست، ایجاد محیطی ایمن در منزل و محل کار است. بسیاری از موارد پارگی پوست ناشی از برخورد با لبه‌های تیز، سطوح زبر یا افتادن هستند. با چند اقدام ساده می‌توان این خطرات را به حداقل رساند.
چطور محیط امن برای پوست ایجاد کنیم؟
- مبلمان را طوری بچینید که عبور و مرور آسان باشد و احتمال برخورد کاهش یابد.
- از محافظ گوشه میز و ضربه‌گیر برای لبه‌های تیز استفاده کنید.
- نور محیط را به اندازه کافی تأمین کنید تا احتمال زمین‌خوردن کاهش یابد.
- کف‌پوش‌ها را ثابت نگه دارید و از سرخوردن فرش‌ها جلوگیری کنید.
- سیم‌های برق، وسایل روی زمین و اشیای کوچک را جمع‌آوری کنید.
پوشیدن لباس محافظ پوست
لباس مناسب می‌تواند نقش حفاظتی مهمی برای پوست ایفا کند، به‌ویژه برای افرادی که پوست نازک یا آسیب‌پذیر دارند. پوشیدن لباس محافظ به کاهش تماس مستقیم پوست با اشیای زبر یا تیز و کاهش احتمال پاره شدن پوست کمک می‌کند.
لباس‌هایی که از پوست محافظت می‌کنند:
- استفاده از پیراهن‌های آستین بلند نخی در خانه برای جلوگیری از خراشیدگی
- پوشیدن شلوارهای نرم و راحت به‌جای شلوار جین یا زبر
- انتخاب لباس‌هایی با دوخت صاف و بدون دکمه‌های فلزی یا زیپ‌های خشن
- استفاده از دستکش هنگام باغبانی، آشپزی یا تمیزکاری
- پوشیدن جوراب‌های بلند یا ساق‌های نخی برای محافظت از ساق پا
نوشیدن آب و رژیم غذایی مناسب
سلامت داخلی بدن تأثیر مستقیم بر انعطاف و مقاومت پوست دارد. نوشیدن آب کافی و دریافت مواد مغذی از طریق تغذیه مناسب برای درمان زخم، یکی از راه‌های مؤثر در جلوگیری از پارگی پوست است. پوست کم آب و تغذیه نشده، زودتر خشک می‌شود و احتمال پوست پاره افزایش می‌یابد.
برای تغذیه مناسب پوست چه کنیم؟
- روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشید تا پوستتان آبرسانی شود.
- در رژیم غذایی خود از میوه‌ها، سبزیجات و غذاهای حاوی ویتامین E، ویتامین C و روی استفاده کنید.
- منابع پروتئین مانند تخم مرغ، ماهی و حبوبات را فراموش نکنید.
- مصرف چربی‌های سالم مانند روغن زیتون و آووکادو به نرمی پوست کمک می‌کند.
- از خوردن غذاهای شور، پرقند و فرآوری شده که پوست را دهیدراته می‌کنند، خودداری کنید.
عدم استفاده از پانسمان یا بانداژ چسبی
استفاده از چسب‌های قوی یا بانداژهای چسبی مستقیم روی پوست نازک، ممکن است خودش باعث پاره شدن پوست شود؛ به‌ویژه هنگام برداشتن آن‌ها. این مسئله در سالمندان یا افراد دارای پوست حساس اهمیت بیشتری دارد.
چگونه به‌درستی از زخم مراقبت کنیم بدون آسیب به پوست؟
- به جای چسب مستقیم، از گاز استریل و باند کشی استفاده کنید.
- اگر استفاده از چسب ضروری است، ابتدا یک لایه گاز روی پوست قرار دهید.
- از چسب‌های مخصوص پوست‌های حساس یا هیپوآلرژنیک استفاده کنید.
- هنگام جدا کردن چسب، پوست را نگه دارید و به‌آرامی آن را جدا کنید.
- چسب را روی نواحی مودار یا نازک پوست (مانند ساعد و پشت دست) نچسبانید.
درمان پارگی پوست
درمان پارگی پوست بستگی به شدت و نوع پارگی دارد. هدف اصلی، جلوگیری از عفونت، تسریع روند بهبود زخم و کاهش جای زخم است. اگر به موقع و صحیح اقدام شود، پوست به خوبی ترمیم می‌شود و عوارض کمتری ایجاد خواهد شد. در برخی موارد، مراقبت‌های ساده کفایت می‌کند، اما در پارگی‌های عمیق یا مزمن نیاز به روش‌های درمانی تخصصی‌تر است.
درمان زخم با فشار منفی (NPWT)
فشار منفی درمانی یا Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) روشی نوین در بهبود زخم‌ها و پارگی زخم‌های پیچیده است. این تکنیک با ایجاد فشار منفی کنترل شده روی محل زخم، به تخلیه ترشحات و افزایش جریان خون کمک می‌کند.
ویژگی‌های درمان با فشار منفی:
- کاهش تورم و التهاب در ناحیه زخم
- تحریک رشد بافت‌های جدید و افزایش سرعت ترمیم
- کاهش خطر عفونت با حذف مایعات اضافی
- مناسب برای زخم‌های بزرگ یا مزمن که به درمان معمول پاسخ نمی‌دهند
- استفاده در بیمارستان و مراقبت‌های تخصصی تحت نظر پزشک
استفاده از پانسمان های پیشرفته
پانسمان‌های پیشرفته نقش مهمی در درمان پارگی پوست دارند. این پانسمان‌ها به حفظ رطوبت زخم کمک کرده و محیط مناسب برای ترمیم سریع زخم فراهم می‌کنند.
انواع پانسمان‌های پیشرفته و کاربردشان:
- پانسمان‌های هیدروکلوئید برای محافظت از پوست و جذب ترشحات سبک
- پانسمان‌های هیدروژل برای مرطوب نگه داشتن زخم‌های خشک و دردناک
- پانسمان‌های فوم که توان جذب بالا دارند و مناسب زخم‌های ترشح‌دارند
- پانسمان‌های آنتی باکتریال حاوی نقره یا ید برای کاهش ریسک عفونت
- پانسمان‌های فیلم نازک برای محافظت مکانیکی و جلوگیری از ورود میکروب‌ها
درمان‌های بیولوژیکی و ترمیمی
در مواردی که پارگی پوست شدید است یا زخم بهبود نمی‌یابد، درمان‌های بیولوژیکی و ترمیمی وارد عمل می‌شوند. این روش‌ها با استفاده از سلول‌های بنیادی، فاکتورهای رشد و بافت‌های مصنوعی به بازسازی پوست کمک می‌کنند.
مزایای درمان‌های بیولوژیکی:
- تحریک تولید کلاژن و بازسازی لایه‌های آسیب دیده پوست
- بهبود کیفیت پوست و کاهش جای زخم
- مناسب برای زخم‌های مقاوم به درمان‌های سنتی
- کاهش زمان بهبودی و نیاز به مراقبت‌های طولانی
- استفاده در مراکز تخصصی و تحت نظر پزشکان پوست و جراحان
دبریدمان زخم
دبریدمان به معنی حذف بافت‌های مرده یا آسیب‌دیده از محل زخم است که نقش حیاتی در تسریع روند بهبود و کاهش عفونت دارد. این فرایند اغلب قبل از شروع درمان‌های دیگر انجام می‌شود.
کاربردهای دبریدمان در درمان پارگی پوست:
- حذف سلول‌های مرده و بافت‌های آلوده برای جلوگیری از گسترش عفونت
- آماده‌سازی بستر زخم برای جذب بهتر پانسمان و داروها
- تسهیل رشد بافت سالم جدید در محل پارگی
- کاهش التهاب و درد در ناحیه زخم
- انجام به صورت مکانیکی، شیمیایی یا جراحی بسته به نوع و شدت زخم
درمان پارگی پوست در خانه
در بسیاری از موارد، پارگی‌های سطحی پوست را می‌توان در خانه با مراقبت مناسب درمان کرد. این مراقبت‌ها شامل پاکسازی، محافظت و حفظ رطوبت پوست است تا روند ترمیم سریع‌تر زخم و بدون عفونت انجام شود.
استفاده از ژل سیلیکونی سیکالدرم می‌تواند یک گزینه خانگی برای درمان پارگی پوست مخصوصا برای زخم‌های سطحی و تازه توصیه می‌شود باشد. این محصول با ترکیب سیلیکون پزشکی، ویتامین C و روغن رزهیپ، به ترمیم سریع‌تر پوست و کاهش علائم ناشی از زخم (مانند جای زخم) کمک می‌کند.
روش‌های درمان پارگی پوست در خانه:
- زخم را با آب ولرم و صابون ملایم به آرامی تمیز کنید.
- از مواد ضدعفونی‌کننده غیرمضر برای پوست استفاده کنید.
- ناحیه پاره شده را با پانسمان مناسب و استریل بپوشانید.
- پانسمان را هر روز یا هر زمان که کثیف یا خیس شد، تعویض کنید.
- از دستکاری زخم و کندن پوست اطراف آن پرهیز کنید.
چه زمانی طول می‌کشد تا پارگی پوست درمان شود؟
زمان بهبود پارگی پوست بستگی به شدت آسیب، اندازه زخم و مراقبت‌های انجام شده دارد. معمولا پارگی‌های سطحی طی چند روز تا یک هفته ترمیم می‌شوند، اما پارگی‌های عمیق‌تر ممکن است چند هفته طول بکشند.
عوامل موثر در زمان بهبود پارگی پوست:
- سن و وضعیت کلی سلامت فرد
- وجود یا عدم وجود عفونت
- مراقبت صحیح و منظم از زخم
- شرایط محیطی مانند رطوبت و دما
- بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت که ترمیم را کند می‌کنند
بهترین پانسمان برای پارگی پوست چیست؟
انتخاب پانسمان مناسب نقش کلیدی در درمان پارگی پوست دارد. پانسمان باید پوست را محافظت کند، رطوبت کافی فراهم آورد و از ورود میکروب‌ها جلوگیری کند.
بیشتر بخوانید: انواع پانسمان زخم چیست؟
انواع پانسمان‌های مناسب برای پارگی پوست:
- پانسمان هیدروکلوئید: برای حفظ رطوبت و درمان سریع زخم
- پانسمان فوم: جذب بالا و محافظت از پوست حساس
- پانسمان هیدروژل: مرطوب نگه داشتن زخم‌های خشک و دردناک
- پانسمان آنتی باکتریال: مناسب برای جلوگیری از عفونت در زخم‌های مستعد
- پانسمان فیلم شفاف: برای محافظت مکانیکی و دیده شدن محل زخم بدون باز کردن پانسمان
نحوه جدا کردن پانسمان از پوست پاره شده
برداشتن پانسمان از روی پوست پاره شده باید با احتیاط و به آرامی انجام شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود و روند بهبود تسریع یابد.
روش صحیح جدا کردن پانسمان:
- ابتدا دست‌هایتان را خوب بشویید و دستکش بپوشید.
- پانسمان را با دقت و به‌آرامی از یک طرف به طرف دیگر بلند کنید.
- اگر پانسمان چسبیده، با کمک محلول سالین یا آب ولرم آن را مرطوب کنید تا راحت‌تر جدا شود.
- پوست اطراف پانسمان را با فشار کم نگه دارید تا کشیده نشود.
- هرگز پانسمان را سریع و با زور نکشید تا از پارگی بیشتر پوست جلوگیری شود.
- پس از برداشتن پانسمان، پوست را بررسی و در صورت نیاز تمیز و خشک کنید.
عوارض پاره شدن پوست چیست؟
پاره شدن پوست اگرچه ممکن است در ابتدا یک آسیب کوچک به نظر برسد، اما در صورت عدم مراقبت و درمان مناسب می‌تواند منجر به عوارض جدی و مشکلاتی برای سلامت پوست و بدن شود. شناخت این عوارض به شما کمک می‌کند تا اهمیت درمان سریع و صحیح پارگی پوست را بهتر درک کنید.
بیشتر بخوانید: زخم تروما (Trauma) چیست؟
عوارض شایع پاره شدن پوست:
- عفونت زخم: ورود میکروب‌ها به محل پارگی می‌تواند باعث عفونت شود که با قرمزی، تورم، درد و ترشح چرک همراه است.
- تشکیل زخم‌های عمیق: اگر پارگی درمان نشود یا به درستی مراقبت نشود، ممکن است به زخم‌های عمیق و زخم مزمن تبدیل شود.
- تاخیر در بهبود: نبود مراقبت مناسب و شرایط نامساعد می‌تواند زمان بهبودی پارگی پوست را به شدت افزایش دهد.
- ایجاد جای زخم دائمی: پارگی‌های عمیق یا عفونی ممکن است جای زخمی برجای بگذارند که گاهی دائمی است.
- خطر عفونت‌های سیستمیک: در موارد شدید و خاص، عفونت می‌تواند به جریان خون منتقل شده و مشکلات جدی‌تری مانند سپتیسمی ایجاد کند.
